Το έτος 2011 αποχωρεί και μαζί του αποχωρεί άλλος ένας χρόνος μέσα στον οποίο συλλέξαμε σαν έθνος πολλές πληροφορίες, τις όποιες ο καθένας αξιολόγησε με το δικό του μοναδικό τρόπο. Μέσα σε αυτό το έτος, λοιπόν, μάθαμε την αξία του χρήματος, την αξία των δικαιωμάτων μας (όπως αυτό της εργασίας) και μάθαμε να μισούμε τις πολιτικές ηγεσίες. Μαλώσαμε και ήρθαμε πιο κοντά. Διαφωνήσαμε και συμφωνήσαμε ξανά και ξανά καταλήγοντας λίγο ή πολύ στο συμπέρασμα ότι ήμαστε ίδιοι και ισότιμοι. Το θέμα είναι πως η δημιουργία αυτού του blog είναι συνώνυμη της ανάγκης μου για συνδιαλλαγή με άτομα δημιουργικά σε οποιονδήποτε τομέα. Καθώς η κρίση μας ρουφά δεν θα της επιτρέψω να μας στερήσει και τα αυτονόητα, όπως τη φαντασία και την δημιουργικότητα.
Σκοπός μου ,δεν είναι να κάνω απολογισμό της χρονιάς σε εθνικό επίπεδο αναμασώντας αυτά που έχουν ήδη χιλιο-ειπωθεί με τον καλύτερο ή τον χειρότερο τρόπο από τα ΜΜΕ. Σκοπός μου είναι να κάνω έναν προσωπικό απολογισμό του έτους που πέρασε και να ερευνήσω εάν τυχών υπάρχουν «δημιουργικά μυαλά» που συμπάσχουν.
Προσωπικά ,ο χρόνος αυτός, με βρήκε θετικά ξαφνιασμένη. Μπορώ με θάρρος να πω πως τους στόχους μου τους πέτυχα ,κάνοντας νοερά «check» σε κάθε τι που ήθελα να πετύχω. Ένα από αυτά, το να καταφέρω να ολοκληρώσω τις σπουδές μου την ώρα που έπρεπε και με μια αξιοπρεπή διάκριση, καθώς και το ότι ανέλαβα την εκπόνηση μιας εργασίας της οποίας το αποτέλεσμα με ξάφνιασε ευχάριστα.
Κάποιος λοιπόν που με παρατηρούσε με ευλάβεια και υπομονή θα έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση που τα κατάφερα όπως ακριβώς υπολόγιζα(ίσως και καλύτερα). Το πρόβλημα προέκυψε όταν ,φτάνοντας στο τέλος του έτους, θέλησα χωρίς φόβο και πάθος να απολογηθώ στον εαυτό μου για το τι πέτυχα από εκείνους τους στόχους που είχε θέσει η «νεότερη εγώ».
Λέγοντας δυο λόγια για την «νεότερη εγώ» κατέληξα στο συμπέρασμα πως έχει θέσει τον πήχη της πολύ ψηλά. Αρχίζοντας να την κατηγορώ θέτω το επιχείρημα πως πίστευε πως θα έχουν τελειώσει τα βάσανά της ,την μοναδική εκείνη στιγμή που πέρασε στο Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο με κεφαλαίο Π σημειώνω. Θεωρούσε λοιπόν που από τη στιγμή που διάλεγε μονοπάτι, καριέρας ,να διαβεί όλα θα κυλούσαν όπως έπρεπε. Ακόμη ,αποφάσισε πως θα ήταν έξοχη ιδέα να σπουδάσει πολιτική επιστήμη(πράγμα για το οποίο δεν την κατηγορώ ουδόλως). Επίσης ,αποφάσισε πως η πολιτική επιστήμη θα ήταν σπουδαία καριέρα πράγμα που αναθεώρησε γρήγορα (πάλι καλά). Έστρεψε την προσοχή της ,και άνοιξε τα αυτιά και τα μάτια της σε οτιδήποτε νέο και μάζεψε όσες πληροφορίες μπορούσε από το Πανεπιστήμιο με κεφαλαίο Π.(πολλές φορές και μόνο πληροφορίες που της άρεζαν για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη ). Αποφάσισε πως η πολιτική επιστήμη είναι λειτούργημα και όχι καριέρα και με έφερε εδώ να αγωνιώ για να της κάνω το χατίρι.
Είμαι εδώ προσπαθώντας να διαβάζω λογοτεχνία και ποίηση ,έχοντας ακόμη τα αφτιά και τα μάτια ανοιχτά σε ό,τι καινούριο ,εξυψώνοντας το πνεύμα μου και βλέποντας αυτό που αγαπώ ως λειτούργημα και όχι ως καριέρα. Σε καιρούς δύσκολους σαν αυτούς(δηλώνοντας τον μη πεσιμισμό και την μη μοιρολατρία μου) ίσως θα έπρεπε να αγωνιώ για εξετάσεις ,μεταπτυχιακά ,δουλειές μεγάλες και λεφτά. Το κάνω που και που αλλά έχω περισσότερη εμπιστοσύνη σε αυτά που με δίδαξε η νεότερη εγώ και αν μη τι άλλο της έχω εμπιστοσύνη, με έφερε ως εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου